Mimo że technologia bezprzewodowa staje się coraz popularniejsza, nadal trudno wyobrazić sobie współczesny świat bez różnego rodzaju kabli. Zapewniają one trwałe i stabilne połączenie. Do najpopularniejszych rodzajów kabli, z którymi spotykamy się na co dzień w wielu miejscach, należą kable krosowe. Czym się charakteryzują i do czego się je wykorzystuje?
Czym jest kabel krosowy?
Kabel krosowy, nazywany inaczej patchcordem, to krótki przewód wykorzystywany do przesyłania sygnałów elektrycznych lub optycznych. Stosowany jest w szafach serwerowych do łączenia elementów aktywnych i pasywnych sieci komputerowych (na przykład routera z panelem krosowniczym) oraz do podłączania różnego rodzaju urządzeń, takich jak komputery osobiste, do gniazd sieci lokalnej. Patchcord charakteryzują proste połączenia przewodów – pin numer 1 jednego wtyku jest połączony z pinem numer 1 drugiego wtyku, pin numer 2 z pinem numer 2 i tak dalej. Odróżnia go to od kabla krosowanego, w którym pary przewodów skrętki w jednej ze wtyczek są zamienione miejscami.
Rodzaje kabli krosowych
Kable krosowe mają zwykle znormalizowaną długość i zakończone są z obu stron końcówkami zgodnymi z technologią, dla której zostały przygotowane. Najczęściej spotyka się kable krosowe typu skrętka, wykorzystywane do budowy lokalnych sieci komputerowych (Ethernet). Mają one końcówki 8P8C, popularnie (choć błędnie) nazywane RJ-45. Kable krosowe typu skrętka, które oferuje między innymi firma S-Cabling, mogą być nieekranowane lub ekranowane – te drugie charakteryzują się wyższą odpornością na zakłócenia elektromagnetyczne. Dostępne są w różnych klasach/kategoriach, które określają ich przydatność do transmisji informacji.
Coraz częściej używa się optycznych (światłowodowych) kabli krosowych, przeznaczonych do łączenia sprzętu optycznego. Składają się one zazwyczaj z dwóch włókien światłowodowych, które umieszczone są we wzmocnionej oprawie. Najczęściej stosuje się w nich złącza SC, FC, ST, LC lub E-2000. Patchcordy światłowodowe mogą być jednomodowe lub wielomodowe – te pierwsze przesyłają tylko jeden mod światła, ale umożliwiają transmisję sygnału na bardzo duże odległości bez ryzyka jego zniekształcenia; te drugie przenoszą wiele modów światła jednocześnie, ale stosowanie ich na dużych dystansach powoduje zakłócenia sygnału.